Vanuit de IGO hebben alle verloskundigenpraktijken een bilirubinemeter ontvangen, waarmee het bilirubinegehalte, het ‘geel zien’ van kinderen op dag 3 of 4 na de geboorte kan worden gemeten. Het doel is, door objectief te meten, eerder kinderen met een hoog bilirubinegehalte op te sporen en te kunnen behandelen. Als er een te hoog gehalte transcutaan wordt gemeten (TCB-waarde), wordt het kindje geprikt in het lab om zo de waarde in het bloed te meten (TSB-waarde). In de periode maart tot en met september zijn alle metingen geregistreerd. Alle verloskundigen en kraamverzorgenden zijn naar hun ervaringen en tevredenheid gevraagd.
Een aantal van de resultaten zijn:
Er zijn 544 metingen verricht, bij ongeveer 500 kinderen. Bijna de helft van de kinderen zijn een beetje geel, maar bij bijna 94% is de waarde in orde. Van de 35 kinderen waarvan bloed is geprikt in het lab, zijn er 14 overgedragen aan de kinderarts. De kinderartsen geven aan deze kinderen eerder te zien dan voorheen. Twee van deze kinderen zouden niet (op dag 3 of 4) geprikt worden als er geen bilirubinemeter was. Dat betekent dat deze kinderen zonder bilirubinemeter later behandeld zouden worden. Door een vroege behandeling is mogelijke gezondheidsschade voorkomen.
Alle verloskundigen en kraamverzorgenden vinden het meten van toegevoegde waarde. Verloskundigen geven aan dat het een extra tijdsinvestering met zich meebrengt, die met name in het ophalen van het apparaatje op de praktijk zit. Kraamverzorgenden zijn erg tevreden over het meten en zijn er niet anders door gaan werken.
Het meten en registreren heeft tot een aantal conclusies en aanbevelingen geleid die worden besproken in de werkgroep Innovatie en aangeboden worden aan het bestuur. Uit de evaluatie blijkt dat er in de praktijk twijfel is over de betrouwbaarheid van de meter bij getinte kinderen. De meter lijkt de waarde te overschatten. Voor het komende halfjaar hebben we een vraag over de huidskleur van het kind toegevoegd aan de registratielijst. We onderzoeken of de meter inderdaad overschat bij niet-witte kinderen. Mogelijk worden de grenswaarden voor de meting dan aangepast voor deze groep kinderen.
Een van de conclusies is in ieder geval dat de bilirubinemeter zorgt voor een objectieve beoordeling en standaard werkwijze in de regio en daarmee duidelijkheid voor zorgverleners en ouders. Door het objectief meten zijn kinderen eerder gezien en/of behandeld door de kinderarts dan met een beoordeling op het oog. Hiermee is mogelijke gezondheidsschade voorkomen.
